Το Σάββατο το απόγευμα (22/8/09) θα πηγαίναμε για BBQ στο σπίτι των γονιών μου. Την ώρα που ετοιμαζόμασταν ο Δημήτρης ήταν σε υπερένταση και δε συμπεριφερόταν σωστά. Αν συνέχιζε μ' αυτή τη συμπεριφορά δε θα περνούσαμε καλά στο BBQ.
Όταν συμπεριφερόταν έτσι τον βάζαμε στην "τιμωρία". Στο βάθος του χολ, είχαμε ένα καρεκλάκι και τον πηγαίναμε στο "καρεκλάκι της τιμωρίας" για τόσα λεπτά όσα τα χρόνια του. (πχ 3 χρονών = 3 λεπτά). Και του λέγαμε ότι θα καθίσει εκεί για 3 λεπτά, να σκεφτεί αυτό που έκανε. Μετά από 3 λεπτά πηγαίναμε, ζητούσαμε συγνώμη ο ένας στον άλλο, αγκαλίτσα φιλάκι και όλα καλά.
Αλλά δε μου άρεσε να τον βάζω "τιμωρία". Δε μου ακουγόταν σωστό, οπότε επινόησα μία άλλη λέξη. Θα μου πείτε είναι το ίδιο...χμμ και να και όχι. Πλέον τον βάζουμε στο "καρεκλάκι της ηρεμίας". Όταν δηλαδή τον πιάνουν τα τρελά του και δεν ηρεμεί του λέω "Δημήτρη θέλω να κάτσεις στο καρεκλάκι της ηρεμίας. Όταν ηρεμήσεις θα έρθεις μόνος σου. Δε σε βάζω τιμωρία. Σε βάζω εδώ για να ηρεμήσεις. Όταν νιώσεις ήρεμος θα βγεις μόνος σου και θα έρθεις μέσα να παίξουμε ξανά."
Μετά από λίγο μου φωνάζει από μέσα "Μπαμπά ηρέμησα, να βγω;"
Αν μετά από λίγο αρχίσει πάλι να τρελαίνεται τότε ξαναμπαίνει στην "ηρεμία" αλλά με προειδοποίηση ότι την επόμενη φορά θα μπει για 3,5 λεπτά τιμωρία.
Οπότε έτσι έχουμε γλιτώσει από την τιμωρία. Συνήθως 1 φορά στο "καρεκλάκι της ηρεμίας" αρκεί. Έτσι δε χρειάζεται να μαλώνουμε ούτε να μας θυμώνει επειδή τον τιμωρούμε. Τον βάζουμε λίγο στην άκρη (κάτι σαν time out) για να ηρεμήσει και όταν νιώσει έτοιμος να έρθει μόνος του πίσω.
Έτσι λοιπόν, το Σάββατο πριν φύγουμε τον έβαλα στην ηρεμία και ενώ του έλεγα ότι όταν ηρεμήσει να βγει μόνος του, έσκυψε κάτω το κεφάλι, άρχισε να δακρύζει και είπε με παράπονο: "Μπαμπά στεναχωριέμαι" (περιττό να σας πω ότι μου ράγισε την καρδιά)
Τον αγκάλιασα και χαϊδεύοντάς του την πλάτη του είπα, μη στεναχωριέσαι αγόρι μου, δε σε βάζω τιμωρία. Σ' αγαπάμε πολύ. Όταν ηρεμήσεις έλα μέσα μαζί μας.
Πάντως τα παιδιά είναι οι καλύτεροι πωλητές. Είτε με την γκρίνια, με το κλάμα, με τις γλύκες ή με τις τύψεις έχουν τον τρόπο τους να κάνουν αυτό που θέλουν (τις περισσότερες φορές - όχι πάντα), αρκεί βέβαια να μην έχουν μπαμπά που ασχολείται με τις πωλήσεις :P
