Είχαμε πανηγύρι πριν λίγες μέρες στο Κιλκίς και ένα βράδυ βγήκαμε για σουβλάκια. Εκεί που καθόμασταν περνούσαν πλανόδιοι κάθε 2 λεπτά και πουλούσαν μπαλόνια, κουκλάκια, λουκουμάδες και άλλα πολλά. Πήραμε ένα μπαλόνι στον Δημήτρη γιατί δεν το ζήτησε (έτσι συμφωνήσαμε - θα σου παίρνουμε πράγματα αν δεν τα ζητάς).
Λοιπόν πήραμε το μπαλόνι και το δέσαμε στην καρέκλα για να μη φύγει. Το ήθελε όμως να το κάνει βόλτες οπότε του το δώσαμε και κάθε τρεις και λίγο άκουγες: "Δημήτρη πρόσεχε μη σου φύγει το μπαλόνι!"
Αυτό που περίμενα από στιγμή σε στιγμή ήταν να φύγει το μπαλόνι, γιατί όταν λες "Πρόσεχε μη σου φύγει το μπαλόνι" τα παιδιά ακούνε "Πρόσεχε να σου φύγει το μπαλόνι" [τελικά δεν έφυγε]
Τέλος πάντων, έπαιζε ο Δημήτρης, έκανε βόλτες το μπαλόνι και όλα καλά τελικά. Απλά σκεφτόμουν ότι κάποιες φορές πρέπει να του φύγει το μπαλόνι. Είχα ακούσει κάποια στιγμή πριν χρόνια ότι αν ένα παιδί δεν έχει ένα 'σοβαρό' πέσιμο στον 1ο του χρόνο, αυτό σημαίνει ότι το προσέχουν υπερβολικά.
Είναι φυσικό και φυσιολογικό να φύγει το μπαλόνι, να πέσει, να χάσει, να στεναχωρηθεί. Σαν γονείς νομίζω ότι χρειάζεται να αφήνουμε τα παιδιά μας λίγο πιο ελεύθερα να κάνουν τα δικά τους λάθη. Φυσικά, (από προσωπική εμπειρία) αυτό είναι δύσκολο και αγχωτικό, αλλά θα είναι πιο δύσκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί το οποίο εξαρτάται πάντα από κάποιον άλλο.
Οπότε αν το παιδί σας έχει πάρει ένα μπαλόνι και του φύγει, δεν πειράζει. Το μπαλόνι κάνει 5€ αλλά το μάθημα μπορεί να αξίζει πολύ περισσότερο.
