Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Μία σύντομη παιδική ιστορία πωλήσεων

"Μια μέρα ζήτησα από τον μπαμπάκα μου αν μ'αφήνει να πάρω ένα κουλουράκι αλλά ο μπαμπάκας μου δε με άφησε να πάρω ένα κουλουράκι·

έτσι του ζήτησα αν μ'αφήνει να πάρω ένα κουλουράκι αλλά δε με άφησε να πάρω ένα κουλουράκι·

έτσι του ζήτησα αν μ'αφήνει να πάρω ένα κουλουράκι αλλά δε με άφησε να πάρω ένα κουλουράκι·

έτσι του ζήτησα αν μ'αφήνει να πάρω ένα κουλουράκι και με άφησε να πάρω ένα κουλουράκι."

- Τέλος -

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Όχι Καθημερινή Συνέπεια. Γίνεται;

Κατά καιρούς παλεύω με τη συνέπεια. Είναι κάτι στη ζωή μου που προσπαθώ συνεχώς να βελτιώνω. Δε μιλάω μόνο για τη συνέπεια στα ραντεβού (να είμαι στην ώρα μου) αλλά τη συνέπεια σε νέες συνήθειες, στη δουλειά, στην προσωπική ανάπτυξη και γενικά σε δραστηριότητες που είναι προς όφελός μου.


Ξέρω τί χρειάζεται να κάνω για να είμαι πιο πετυχημένος, πιο ευτυχισμένος, πιο υγιής (και όχι απαραίτητα μ' αυτή τη σειρά) - όλοι ξέρουμε τι χρειάζεται να κάνουμε ή τουλάχιστον όλοι μπορούμε να μάθουμε. Οι πληροφορίες που χρειαζόμαστε για να αλλάξουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο είναι διαθέσιμες σε όλους.


Η πρόκληση είναι, όταν ξεκινάω μία συνήθεια, να μπορώ να την ακολουθήσω για καιρό ή για πάντα. Να δώσω ένα παράδειγμα: Πριν μερικά χρόνια είχα ακούσει από τον Jim Rohn να μιλάει για τη σπουδαιότητα του να καταγράφουμε τη ζωή μας και τις εμπειρίες μας σε ένα ημερολόγιο. Εξηγούσε ότι αυτό είναι ένας από τους θησαυρούς που θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές και ότι τα ημερολόγιά μας θα είναι πιο πολύτιμα από τα έπιπλα που θα αφήσουμε στα παιδιά μας. "Να είστε συλλέκτης καλών ιδεών" είπε ο Jim Rohn.


Τέλος πάντων, πήρα κι εγώ ένα ωραίο ημερολόγιο και άρχισα να καταγράφω τις εμπειρίες μου καθημερινά. Μετά από μερικές ημέρες, κάποια μέρα, ΔΕΝ το έκανα. Αυτό αμέσως με έκανε να νιώσω ότι 'αυτό ήταν - τελείωσε. Όσο το έκανα το έκανα' κι έτσι σταμάτησα και νόμιζα ότι "απέτυχα" σ' αυτό.


Και αυτό συνέβη πολλές φορές στη ζωή μου και με πολλά άλλα και συνεχίζει να συμβαίνει.


Σήμερα το πρωί μου ήρθε μία ιδέα. Αν ξεκινήσω μία καινούργια καθημερινή πειθαρχία, και μία μέρα δεν είμαι συνεπής, δε σημαίνει ότι είμαι κακός άνθρωπος. Αναγνωρίζω ότι είμαι άνθρωπος και οι άνθρωποι είναι 'ανθρώπινοι', οπότε λέω 'κανένα πρόβλημα' και συνεχίζω από εκεί και πέρα. Άλλωστε δεν είναι φαρμακευτική αγωγή όπου αν δεν πάρω το χάπι μια μέρα, χαλάει.


"Η ζωή μας είναι μία συλλογή εμπειριών και όχι απλά το πέρασμα του χρόνου" λέει πάλι ο Jim Rohn οπότε μαθαίνω ό,τι μπορώ από κάθε εμπειρία, από κάθε πειθαρχεία και από κάθε 'παραβίαση' μίας πειρθαρχείας και συνεχίζω από εκεί και πέρα πιο δυνατός και πιο σίγουρος ότι μπορώ να δημιουργήσω τη ζωή που ξέρω ότι μπορώ να έχω για μένα, για την οικογένειά μου, για τους συνεργάτες μου και για την κοινωνία.


Και το ίδιο ισχύει και για εσένα.


Καλή σου μέρα

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Ναι μπαμπά, καταλαβαίνω!

Πήγα να πάρω τον Δημήτρη από τον παιδικό χθες και είχε ένα σημάδι από χτύπημα κάτω από το μάτι του. Ρώτησα τη δασκάλα και μου είπε ότι "τράκαρε" με ένα άλλο παιδάκι επειδή έτρεχαν μέσα στον παιδικό.

Στο δρόμο για το σπίτι έκανα ένα σύντομο κήρυγμα για το ότι δεν τρέχουμε στο σχολείο γιατί είναι επικίνδυνο κλπ κλπ και του λέω, "Εντάξει Δημήτρη; Δε θα τρέχεις στο σχολείο. Καλά;"

....
....
....

Καμία απάντηση.

"Δημήτρη εντάξει; Δε θα τρέχεις άλλο, ναι;"

....
....

Καμία απάντηση.

"Δημήτρη εντάξει;"

"Ναι μπαμπά, καταλαβαίνω, εντάξει!"

Κάγκελο ο μπαμπάς!


Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Reasons why customers leave you.

5% - die painfully
5% - die peacefully
5% - just die
7% - move geographically
14% - don't like the product

But . . . 64% leave because they think that you don't care about them.

(Thanks to Jon Barnes from England for this.)

Είναι αυτό που λέμε ότι η πώληση δεν τελειώνει όταν πάρουμε τα λεφτά. Για την ακρίβεια τότε ξεκινάει. Φροντίστε τους πελάτες σας και τουλάχιστον 50% αυτών θα είναι πιστοί σε εσάς και στην εταιρία σας για πάντα.

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Ένα Γρήγορο Τεστάκι

Ας υποθέσουμε πως συμβαίνουν 5 πράγματα ταυτόχρονα την ίδια στιγμή μέσα
στο σπίτι σας που απαιτούν την προσοχή σας:

  1. Χτυπάει το τηλέφωνο
  2. Το μωρό σας κλαίει
  3. Κάποιος χτυπάει στην πόρτα σας
  4. Έχετε αφήσει τα ρούχα απλωμένα στο μπαλκόνι και έχει αρχίσει να βρέχει
  5. Έχετε αφήσει ανοιχτή την βρύση στην κουζίνα και το νερό έχει αρχίσει να ξεχειλίζει από τον νεροχύτη

Ποιο από όλα νομίζετε πως είναι το πιο σημαντικό;
Γράψτε σ' ένα χαρτί με ποια σειρά θα διευθετούσατε τα παραπάνω προβλήματα, χωρίς όμως να έχετε κοιτάξει τι σημαίνει το καθένα!! Κάντε το...θα εκπλαγείτε από τις απαντήσεις σας.

Κάντε κλικ εδώ για να δείτε τις απαντήσεις: http://www.theocoach.theanswerto.gr/Answers

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Το Πρώτο Μας Ποίημα

Μεγάλωσε το παιδί μας και στον παιδικό του έδωσαν και ποίημα να πει για τη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου. Είμαι πολύ περήφανος για το παιδί μου που μεγαλώνει και γίνεται από μωρό-παιδάκι...


"Με καμάρι περπατώ
Δε φοβάμαι τον εχθρό
Το τουφέκι θα κρατώ
Τον εχθρό θα κυνηγώ"

Θα Το Δείτε Όταν Το Πιστέψετε

του Richard Bliss Brook


Σκεφτείτε μια εποχή που θέλατε πραγματικά κάτι πάρα πολύ. Όταν η ανάγκη σας να έχετε ή να το πετύχετε κατανάλωνε τις σκέψεις σας, αλλά το μυαλό σας έπεισε ότι ήταν ανέφικτο.


Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια που περιβάλλουν τη φευγαλέα φύση της επιτυχίας, της ευτυχίας και της ηρεμίας του μυαλού αποκαλύπτεται όταν αντιλαμβανόμαστε μία απλή αλήθεια: Η επιθυμία - σε κάτι και στον εαυτό του - σημαίνει λίγα και δεν κινεί τίποτα.


Η αλήθεια είναι ότι αυτό που εσείς και εγώ θέλουμε, έχει πολύ μικρή σημασία σε αυτή τη ζωή. Ο καθένας θέλει υγεία, πλούτο, ευτυχία και σοφία. Δεν έχει ο καθένας τις ιδιότητες αυτές, ούτε θα τις πετύχει. Περιστασιακά καταφέρνουμε να απολαύσουμε μία, ή ακόμη και όλες αυτές, για κάποιο χρονικό διάστημα. Είναι αυτή η τυχαία συνάντηση με την επιτυχία που μας οδήγησε να πιστεύουμε ότι αν θέλουμε κάτι αρκετά-και αν εργαστούμε αρκετά σκληρά για αυτό-είμαστε σίγουροι ότι θα το αποκτήσουμε.


Οι καλές προθέσεις δεν είναι, ωστόσο, αρκετές για να συσπειρώσουμε τις δυνάμεις της φύσης που θα μας παρέχουν την αφθονία της. Υπάρχουν και άλλοι νόμοι της φύσης τους οποίους γνωρίζουμε λιγότερο και που δεν είμαστε ειδικευμένοι να χρησιμοποιήσουμε προς όφελός μας. Αυτοί οι νόμοι είναι τόσο διαθέσιμοι και ισχυροί που απλά η εξάσκηση τους παράγει τεράστια και ταχεία αφθονία.


Αυτό που έχει σημασία είναι αυτό που περιμένουμε από τον εαυτό μας· αυτό που πιστεύουμε ότι είναι αναπόφευκτο για εμάς. Αυτό που έχει σημασία είναι νοοτροπία μας για το ποιοι είμαστε και τι αξίζουμε.


Δεν αρκεί να θέλουμε, να επιθυμούμε, ή να ελπίζουμε. Δεν είναι αρκετό να βάζουμε στόχους ή να δουλεύουμε σκληρά. Πρέπει να επιβεβαιώσουμε ξανά και ξανά στο μυαλό μας, και στην καρδιά μας, ότι αυτό που θέλουμε είναι αναπόφευκτο. Πρέπει να το δούμε, να το ακούσουμε, να το γευτούμε, και να το νιώσουμε ότι συμβαίνει τώρα. Και πρέπει να το κάνουμε αυτό, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε και όλες τις αποδείξεις για το αντίθετο. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε πίστη (που ορίζεται ως πίστη δεν αποδεικτικά στοιχεία), στις προσπάθειές μας. Πρέπει να ενεργήσουμε σαν να, να προσευχηθούμε σαν να, και να προχωράμε μέσα από τον κόσμο μας, σαν αυτό που θέλουμε ... ήδη ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ.


Ως ανθρώπινα όντα, έχουμε το πλεονέκτημα να έχουμε την ασυνήθιστη αδυναμία διακρίνουμε μεταξύ της πραγματικού και του πολύ καλά φαντασμένου. Ένα ξεκάθαρο όραμα το οποίο είναι καλά προβαρισμένο ξανά και ξανά γίνεται πραγματικό, ανεξάρτητα από τις αποδείξεις περί του αντιθέτου. Αυτός είναι ο τρόπος που εσείς και εγώ μπορούμε να μετατρέψουμε τις επιθυμίες μας σε πραγματικότητα μας.


Διαλέξτε ένα Νούμερο


Τα χρήματα θεωρούνται συχνά ως κάτι κακό στη ζωή μας, όταν στην πραγματικότητα είναι απλώς ένας ενισχυτής των προθέσεών μας. Μπορεί να κάνει κακές προθέσεις χειρότερες, καθώς και τις καλές προθέσεις καλύτερες. Οι ζωές μας μπορούν να ενισχυθούν τρομερά με την οικονομική ελευθερία. Ελευθερία να κάνουμε την ενασχόληση μας επάγγελμα μας. Ελευθερία να δώσουμε το χρόνο και τα χρήματά μας. Ελευθερία να κυνηγήσουμε τα παιδικά μας όνειρα - και τις επιθυμίες μας ως ενήλικοι.


Δεν χρειάζεται απαραίτητα να είστε πλούσιοι χρηματικά να απολαύσετε αυτές τις ελευθερίες. Τι θα κάνατε διαφορετικά στη ζωή σας, αν θα μπορούσατε απλά να διατηρήστε το τωρινό εισόδημά σας χωρίς να χρειάζεται να πηγαίνετε στη δουλειά;


Τώρα αφιερώστε ένα λεπτό για να ονειρευτείτε λίγο. Διαλέξτε ένα νούμερο ... οποιοδήποτε εισόδημα που θα άλλαζε πραγματικά τη ζωή σας, αλλά ταυτόχρονα να είναι πιστευτό. Μπορείτε να δείτε τον εαυτό σας να κερδίζει χίλια ευρώ έξτρα το μήνα; Τί θα κάνετε με αυτά; Πώς θα κάνατε τη ζωή σας πιο γεμάτη, πιο ασφαλή και πιο περιπετειώδη; Πώς θα μεγιστοποιούσατε την εκπαίδευσή σας, την προσωπική και πνευματική σας ανάπτυξη;


Τώρα γράψετε ένα όραμα της ζωής σας και της ελευθερίας που μόλις φανταστήκατε. Περιγράψτε το λεπτομερώς, με όσο το δυνατόν περισσότερο πάθος, συγκίνηση και ενθουσιασμό μπορείτε. Το κλειδί στο να έχετε πρόσβαση στον υποσυνείδητο νου σας και να πιστέψετε στο όραμά σας είναι να το κάνετε ζωντανό, σαφές και γεμάτο με κάθε λεπτομέρεια, συμπεριλαμβανομένης και με της πιο σημαντικής λεπτομέρειας: πώς αισθάνεστε.


Είτε είναι για τον πλούτο, τις σχέσεις σας, την υγεία, τα επιτεύγματα, ή όλα τα παραπάνω - αναλάβετε την ευθύνη για το μέλλον σας. Να έχετε το θάρρος να κατευθύνετε την πορεία του. Να είστε υπεύθυνοι για τη δημιουργία μιας ζωής με επιλογές. Ο κόσμος μας θα σας καταπλήξει με τη γενναιοδωρία του. Δεν είναι χωρίς κάποιο τίμημα, ωστόσο αν επιλέξετε μία πορεία που έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας, είναι ένα τίμημα που θα θέλετε πολύ να πληρώσετε.


RBB

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Quick Tip για iCal και Iphone

Στη δουλειά μου χρειάζεται συνεχώς να επικοινωνώ με ανθρώπους και πολλές φορές συναντάω κάποιον που πρέπει να σημειώσω το τηλέφωνό του και να του τηλεφωνήσω μία συγκεκριμένη μέρα και ώρα. Επειδή είναι τόσα πολλά που πρέπει να γίνουν, παράλληλα μ'αυτό, μου είναι απαραίτητη η χρήση ημερολογίου.

Τα τελευταία 2 χρόνια που πήρα το Macbook χρησιμοποιώ το iCal για τα ραντεβού μου. Από πέρυσι που πήρα και το iphone συγχρονίζω τα πάντα στο ημερολόγιο του οπότε έχω όλο το πρόγραμμα πάντα μαζί μου.

Ένα 'πρόβλημα' που είχα ήταν ότι όταν σημείωνα να τηλεφωνήσω σε κάποιον και έγραφα πχ στο iCal "Να πάρω τον Γιάννη 6949494949 για τα εισιτήρια" και το προγραμμάτιζα και την Τρίτη το πρωί στις 10:00 είχα 3 επιλογές:

1) Να έχω αποθηκευμένο στις επαφές μου τον Γιάννη και το τηλέφωνό του και να μπω να τον καλέσω από εκεί ή 2) Να ανοίξω το Even (σσ "Να πάρω τον Γιάννη 6949494949 για τα εισιτήρια"), να αντιγράψω το τηλέφωνό του και να το επικολλήσω στο τηλέφωνο και να τον καλέσω ή 3) Να γράψω σε ένα χαρτί το τηλέφωνό του και να το πληκτρολογήσω διαβάζοντάς το από το χαρτί.

Φυσικά τίποτα απ' όλα αυτά δε βόλευε, ειδικά αν είσαι στο δρόμο ή στο αυτοκίνητο. Μόλις πριν λίγο βρήκα τη λύση. Όταν κάνω New Event στο iCal, αντί να γράψω το τηλέφωνό του στο θέμα, το γράφω στο "note".


Έτσι όταν το συγχρονίζει με το iphone μου δίνει τη δυνατότητα να πατήσω πάνω του και να κάνω κλήση απευθείας.


Δεν ξέρω αν το χρειαζόσασταν ή αν το γνωρίζατε αλλά ήταν κάτι που θα με βοηθήσει να γλιτώσω αρκετό χρόνο και μπερδέματα.

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Μας πήραν το παιδί...


Όχι όχι...δεν μας το πήραν στ' αλήθεια. Μην ανησυχείτε.

Εδώ και μερικές ημέρες έχει αποκτήσει μία νέα συνήθεια ο γιος μας. Το βράδυ τον βάζουμε για ύπνο και για λίγα λεπτά μιλάει, παίζει και τραγουδάει αλλά μετά από λίγο σταματάει. Ήσυχοι εμείς ότι κοιμήθηκε το παιδί μας, συνεχίζουμε τη βραδιά μας.

Την πρώτη φορά λοιπόν που συνέβη ... περνάω έξω από το δωμάτιό του για να πάω στο γραφείο μου και βλέπω το κρεβάτι του άδειο. Λέω τη Σόνια... "Που είναι ο Δημήτρης Σόνια !!!;;;;" (Λες και ξέρει η Σόνια)
Μου λέει: "Κοιμάται στο κρεβάτι του"

Αμ δε! Ο κύριος, σηκώνεται και σιγά σιγά στα μουλωχτά πηγαίνει και ξαπλώνει στο κρεβάτι μας. Παίρνει μαζί του το Ντίνο τον Δεινόσαυρό του, σκεπάζεται και κοιμάται του καλού καιρού. Κι εμείς ψάχνουμε να βρούμε ποιος τον πήρε (που λέει ο λόγος).

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί του αρέσει να κοιμάται στο κρεβάτι μας αντί στο δικό του μόνος του. Εγώ όταν ήμουν μικρός δεν ήθελα καθόλου να κοιμάμαι με τον μπαμπά μου και τη μαμά μου (χεχεχε εδώ γελάμε).

Τέλος πάντων, μικρό το κακό. Μετά, όταν έρχεται η ώρα να κοιμηθούμε κι εμείς, τον παίρνω και τον βάζω πίσω στο κρεβάτι του. Πάντως είναι πολύ γλύκας και θα ήθελα μια μέρα να τον πετύχω την ώρα που πηγαίνει σιγά σιγά στο κρεβάτι μας. Θα πρέπει να έχει πολύ πλάκα.

-----------------------------------
Εσάς σας άρεσε να κοιμάστε με τους γονείς σας όταν ήσασταν μικροί/μικρές;

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

Ο Κλέφτης των Μπισκότων


Υπάρχει μία ωραία ιστορία που κυκλοφορεί στο ίντερνετ για μία γυναίκα που αγόρασε κάποια μπισκότα και ένα βιβλίο σε ένα αεροδρόμιο και κάθισε να διαβάσει και να τσιμπήσει ενώ περίμενε το αεροπλάνο της. Μετά από λίγο παρατήρησε έναν άντρα να κάθετε δίπλα της, που απερίσκεπτα πήρε ένα μπισκότο από το σακουλάκι.


Αν και σοκαρισμένη και ταραγμένη, η γυναίκα παρέμεινε σιωπηλή καθώς ο άντρας, χωρίς το παραμικρό σημάδι ντροπής ή ευγνωμοσύνης, ήσυχα συνέχισε να παίρνει ένα μπισκότο κάθε φορά που έπαιρνε κι εκείνη ένα.


Όταν έμεινε μόνο ένα μπισκότο, παρακολούθησε με έκπληξη τον άντρα αυτόν να παίρνει το μπισκότο, να της χαμογελάει, σαν να ήταν ευγενικός, και να το σπάει στη μέση. Έφαγε το ένα μισό και της έδωσε το άλλο. Συγχαίροντας τον εαυτό της που διατήρησε την ψυχραιμία της, δεν είπε τίποτα σ’αυτόν τον αγενή, κλέφτη μπισκότων, έκπληκτη από το θράσος κάποιων ανθρώπων.


Αργότερα, όταν τακτοποιούταν στη θέση της στο αεροπλάνο, έψαξε στην τσάντα της και ανακάλυψε το σακουλάκι με τα μπισκότα που είχε αγοράσει, το οποίο ήταν κλειστό. Ένοιωσε τόση ντροπή! Συνειδητοποίησε ότι αυτή ήταν που έκανε λάθος...Είχε ξεχάσει ότι τα μπισκότα της ήταν μέσα στην τσάντα της.


Αυτός ο άντρας είχε μοιραστεί τα μπισκότα του μαζί της, χωρίς να νιώθει θυμό ή πικρία, ενώ η ίδια είχε θυμώσει πολύ, νομίζοντας ότι μοιραζόταν τα δικά της μπισκότα μαζί του. Και τώρα δεν είχε την ευκαιρία να απολογηθεί ούτε να ζητήσει συγνώμη.


Το ηθικό μήνυμα αυτής της ιστορίας είναι αυτό:


Το να είστε σίγουροι για κάτι δε σημαίνει ότι έχετε και δίκιο. Η βεβαιότητα χωρίς την ταπεινότητα μπορεί να οδηγήσει σε φαρισαϊσμό που στρεβλώνει την άποψή μας και την κατανόηση του κόσμου και των ανθρώπων.


Η ταπεινότητα δεν απαιτεί από εμάς να είμαστε διφορούμενοι ή αβέβαιοι για τις βαθύτερες πεποιθήσεις μας. Αυτό που ζητά είναι να κρατάμε και να υποστηρίζουμε τις πεποιθήσεις μας χωρίς να απορρίπτουμε το ενδεχόμενο ότι οι άλλοι μπορεί να έχουν δίκιο αντί εμείς.

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

Φυλακή Vs. Δουλειά


Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί οι άνθρωποι που έχουν δουλειά θέλουν να αποκτήσουν τη δική τους επιχείρηση;


Έλαβα το παρακάτω email πριν μερικά χρόνια. Δε θυμάμαι την πηγή, αλλά νομίζω ότι μπορεί να μας δώσει μία ιδέα γιατί πολλοί άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι με την ιδέα να κάνουν τη δική τους επιχείρηση.


Φυλακή Εναντίον Δουλειάς


Στη Φυλακή . . . περνάς τον περισσότερο χρόνο σου σε ένα κελί 2Χ3.

Στη Δουλειά . . . περνάς τον περισσότερο χρόνο σου σε ένα θάλαμο 1Χ2.


Στη Φυλακή . . . έχεις τρία γεύματα την ημέρα.

Στη Δουλειά . . . έχεις διάλειμμα μόνο για ένα γεύμα και αυτό πρέπει να το πληρώσεις.


Στη Φυλακή . . . σου δίνουν άδεια αν έχεις καλή συμπεριφορά.

Στη Δουλειά . . . σε ανταμείβουν με περισσότερη δουλειά αν έχεις καλή συμπεριφορά.


Στη Φυλακή . . . ένας φύλακας κλειδώνει και ξεκλειδώνει όλες τις πόρτες για σένα.

Στη Δουλειά . . . πρέπει να κουβαλάς μαζί σου μία κάρτα ασφαλείας και να ξεκλειδώνεις όλες τις πόρτες μόνος σου.


Στη Φυλακή . . . μπορείς να βλέπεις τηλεόραση και να παίζεις παιχνίδια.

Στη Δουλειά . . . μπορεί να σε απολύσουν επειδή βλέπεις τηλεόραση ή παίζεις παιχνίδια.


Στη Φυλακή . . . έχεις τη δική σου τουαλέτα.

Στη Δουλειά . . . θα πρέπει να τη μοιράζεσαι με άλλους.


Στη Φυλακή . . . επιτρέπουν τους φίλους και συγγενείς τους να σε επισκέπτονται.

Στη Δουλειά . . . δεν μπορείς καν να μιλήσεις στους φίλους και συγγενείς σου.


Στη Φυλακή . . . όλα τα έξοδά σου είναι πληρωμένα από τους φορολογούμενους χωρίς να απαιτείται καμία δουλειά.

Στη Δουλειά . . . πρέπει να πληρώνεις όλα σου τα έξοδα για να πας στη δουλειά και μετά αφαιρούν φόρους από το μισθό σου για να πληρώσουν για τους φυλακισμένους.


Στη Φυλακή . . . περνάς τον περισσότερο χρόνο σου κοιτώντας μέσα από κάγκελα θέλοντας να βγεις έξω.

Στη Δουλειά . . . περνάς τον περισσότερο χρόνο σου θέλοντας να βγεις έξω και να μπεις πίσω από τα κάγκελα.


Στη Φυλακή . . . υπάρχουν Διευθυντές Φυλακών που είναι συχνά σαδιστές.

Στη Δουλειά . . . τους ονομάζουν προϊσταμένους/μάνατζερ.

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΣΕ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΣΚΥΛΩΝ ME ΠΑΙΔΙΑ - SOS

Διαβάστε !!!

Εάν είστε ιδιοκτήτης σκύλου που ανήκει στην κατηγορία των λεγόμενων "επιθετικών" άγριων σκύλων και έχετε επίσης μικρό παιδί, παρακαλώ λάβετε το ακόλουθο ως πολύ σοβαρή προειδοποίηση:


Ποτέ μην αφήνετε το σκύλο με το παιδί σας χωρίς επιτήρηση ούτε για μια στιγμή, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Ελάχιστα λεπτά αρκούν για να γίνει το κακό.

Και η φωτογραφία είναι η απόδειξη ......

......

......

......

......

......

......

......

......

......

......

......

......


Σεβασμός στον ποδηλάτη



Εδώ και μερικές εβδομάδες άρχισα να χρησιμοποιώ το ποδήλατο για τις μετακινήσεις μέσα στην πόλη (Κιλκίς). Πάντα μου άρεσε το ποδήλατο απλά τα τελευταία χρόνια το είχα βάλει στην αποθήκη και μάζευε σκόνη. Οπότε είπα να το βγάλω και να αρχίσω να το χρησιμοποιώ.

Στην αρχή ξεκίνησα δοκιμαστικά. Πήγα μερικές φορές μέχρι το σπίτι των γονιών μου. Ήθελα να δω πως είναι και πως νιώθω μ' αυτό. Άρχισε να μου αρέσει και πρόσθεσα κι άλλες διαδρομές, όπως την απογευματινή βόλτα στο κέντρο, μέχρι το στούντιο και στη συνέχεια είπα να το δοκιμάσω σαν επίσημο μέσο μεταφοράς μου μέσα στην πόλη για ουσιαστικά κάθε δουλειά που δεν απαιτούσε μεταφορά μεγάλου φορτίου (πχ του γιου μου).

Πλέον όλες μου τις μετακινήσεις τις κάνω με το ποδήλατο και μ' αρέσει πολύ. Μία παιδική αγαπημένη συνήθεια επέστρεψε στη ζωή μου. Άρχισα να εξοπλίζω το ποδήλατο με κάποια πράγματα όπως κλειδαριά, στηριχτήρι (δεν είχα), βάση για παγούρι (ούτε απ' αυτό είχα), τσαντάκι (καινούργιο, γιατί το άλλο μου το κλέψανε από τις πρώτες μέρες που κυκλοφόρησα το ποδήλατο) και χθες πήρα ένα κοντέρ. Είναι ψηφιακό και μετράει ταχύτητα, δείχνει την ώρα και δείχνει πόσα χιλιόμετρα έχω κάνει. Από βδομάδα θα πάρω κάτι καινούργια πηδάλια που παρήγγειλα, μία τρόμπα και ένα φως για πίσω.

Αυτό που παρατήρησα τον λίγο καιρό που κυκλοφορώ είναι ότι πολλοί οδηγοί και πεζοί δε δίνουν καμία σημασία στο ποδήλατο και στον ποδηλάτη. Τη Δευτέρα παραλίγο να έχω 2 φορές ατύχημα. Τη μία φορά ένα τζιπάκι της αστυνομίας παραβίασε ένα στοπ και προφανώς με είδε λίγο αργά και πλακώθηκε στα φρένα (ευτυχώς τον έκοψα ότι θα την έκανε τη μ@#%$@ και πρόσεχα) και την άλλη μία γυναίκα οδηγός που ήταν παρκαρισμένη στην άκρη του δρόμου, άνοιξε την πόρτα ξαφνικά και ενώ περνούσα δίπλα από το αυτοκίνητό της - ακόμα απορώ πως τη γλίτωσα, γιατί πέρασα ξυστά μετά από ελιγμό.

Οπότε αυτό που κατάλαβα είναι ότι θα πρέπει να προσέχω ακόμα περισσότερο την οδηγική (και μη) συμπεριφορά των άλλων όταν κυκλοφορώ με το ποδήλατο. Ειδικά εδώ στο Κιλκίς που ελάχιστοι οδηγοί ανάβουν φλας όταν πρόκειται να στρίψουν, σταματούν στις διασταυρώσεις, δίνουν προτεραιότητα και μπορούν να φανταστούν ότι κυκλοφορούν ποδήλατα στις μέρες μας.

Οπότε θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα στους οδηγούς [και σε μένα μαζί]: Φίλε οδηγέ! Ναι, εσένα λέω! Όταν σταματάς στη διασταύρωση να ελέγξεις αν έρχεται κάποιος, έχε το νου σου γιατί μπορεί να έρχεται και ένα ποδήλατο το οποίο να έχει προτεραιότητα. Όταν παρκάρεις, πριν ανοίξεις την πόρτα, κοίτα από το καθρεφτάκι σου μήπως έρχεται κάποιο ποδήλατο ή μηχανάκι - θα σου πάρει μόνο 2 δευτερόλεπτα και μπορεί να σε γλιτώσει από μπελάδες και σπασμένες πόρτες και κεφάλια. Και τέλος μήπως θα ήταν καλύτερα κι εσύ να πάρεις ένα ποδήλατο και να κάνεις τις μετακινήσεις σου μέσα στην πόλη μ' αυτό; Κάθε μήνα για τις μετακινήσεις μου μέσα στην πόλη έκαιγα περίπου 20€ βενζίνη. Ένα μέτριο ποδήλατο κοστίζει 140€. Οπότε σε 7 μήνες μπορείς να κάνεις απόσβεση και να σου μείνει και το ποδήλατο. Βασικά μπορείς από κει και μετά να μετράς κέρδος αν υπολογίσεις τα χιλιόμετρα, τη φθορά, τα λάδια, τα service και όλα όσα χρειάζεται ένα αυτοκίνητο.

Κάνε τη ζωή σου (με) ποδήλατο ή κάνε μέρος της ζωής σου το ποδήλατο. Σκέψου ότι δε θα κολλάς στην κίνηση, δε θα κάνεις μισή ώρα να παρκάρεις, δε θα φοβάσαι μήπως σ'το χτυπήσουν ενώ το έχεις παρκαρισμένο και θα νιώθεις καλά που βάζεις ένα πετραδάκι στο να έχουμε πιο καθαρό αέρα.

------------------------------------------------
Τί εξοπλισμός θεωρείτε ότι είναι απαραίτητος όσοι κυκλοφορείτε με το ποδήλατο; Τί θα πρέπει να προσέχουμε όταν κυκλοφορούμε με το ποδήλατο; Έχετε near death εμπειρίες με το ποδήλατό σας;


UPDATE: Θα ήθελα να σας προσκαλέσω στην ομάδα μας στο facebook και κατ' επέκταση στον καινούργιο μας ποδηλατικό σύλλογο (Σύλλογος Φίλων Ποδηλάτου Κιλκίς) http://www.facebook.com/groups/152980798109132 Μέσω της ομάδας θα ανακοινώνονται δράσεις και ποδηλατάδες με σκοπό την προώθηση του ποδηλάτου ως μέσο μεταφοράς, ψυχαγωγίας και άθλησης.

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Παιδικές Επιθυμίες

Υπάρχει ένα ρητό που πάει κάπως έτσι: "Δε σταματάμε να παίζουμε επειδή γερνάμε, αλλά γερνάμε επειδή σταματάμε να παίζουμε" Δεν ξέρω αν είναι ακριβώς έτσι αλλά νομίζω το πιάνετε το νόημα.

Πριν λίγες μέρες, το πρωί που ετοιμάζαμε τον Δημήτρη για τον παιδικό, ήθελε να πάρει μαζί του το καινούργιο του σπαθί που πήραμε από το πανηγύρι. Στον παιδικό όμως δεν επιτρέπουν τέτοια. Ο Δημήτρης όμως ήθελε να το πάρει μαζί του....οπότε τι κάνουμε;

Γενικά είμαι άνθρωπος που μ' αρέσει να πηγαίνω ενάντια σε πράγματα που δεν επιτρέπονται. Οπότε του είπα να το πάρει μαζί του, αλλά να το αφήσει στην τσάντα και μόλις πάω να τον πάρω το μεσημέρι θα το ξαναπάρει και συμφωνήσαμε και ήμασταν όλοι χαρούμενοι: Μπαμπάς, Δημήτρης, Παιδικός Σταθμός.

Εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα τις δικές μου παιδικές επιθυμίες. Θυμάμαι όταν αγόραζα κάτι καινούργιο που μου άρεσε ήθελα να το έχω πάντα μαζί μου. Από παιχνίδι μέχρι ρούχο (εκτός από βιβλία που δεν τα πήγαινα καλά τότε). Ήθελα να το παίρνω στο σχολείο, να το έχω το βράδυ στο κρεβάτι μου, να το κουβαλάω στη βόλτα και να το έχω πάνω στο γραφείο μου όταν "διαβάζω". Φυσικά αυτό πήγαινε συνήθως ενάντια στα "πρέπει" και στο "σωστό" οπότε συναντούσα συχνά αντιδράσεις.

Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να βάζει αυτά τα όρια και στον Δημήτρη, πχ "όχι τώρα... ή Τώρα είναι ώρα να κάνουμε ... και όχι αυτό που θέλεις εσύ... ή αυτό το κάνουμε έτσι... ή δεν πρέπει να φέρεσαι έτσι... και άλλα τέτοια" αλλά μετά σκέφτομαι ότι εγώ δεν ήμουν και δεν είμαι των "πρέπει" οπότε γιατί να κάνω κάτι τέτοιο στο παιδί μου; Η απάντηση βέβαια είναι απλή: "Για το καλό του"




Μερικές παιδικές μου επιθυμίες που θα επιτρέπω στο παιδί μου αν έχει τις ίδιες:
- Να παίρνει παιχνίδια στο σχολείο
- Να κάνει ποδήλατο και το χειμώνα [Σεπτέμβριο τα ποδήλατα έμπαιναν στο υπόγειο]
- Να ζωγραφίζει τους τοίχους (αλλά στο δωμάτιό του κατά προτίμηση)
- Να τρέχει στους διαδρόμους
- Να λερώνετε όταν τρώει και όταν παίζει
- Να φοράει τα ρούχα που θέλει και όχι που 'πρέπει'
- Να αφήσει μακριά μαλλιά
- Να βάλει σκουλαρίκι
- Να κάνει τατουάζ
- ....

και άλλα που δε μου 'ρχονται τώρα. Βέβαια όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι δε θα ενοχλεί τους άλλους και θα τους σέβεται. Και επίσης δε θα τον παροτρύνω να κάνει κάποια απ' αυτά. Απλά αν είναι οι επιθυμία του δε θα είμαι αρνητικός - θα το συζητήσουμε αλλά δε θα είμαι αρνητικός.

Αν δώσουμε στα παιδιά μας σωστές βάσεις και σωστές αρχές νομίζω ότι θα τα καταφέρουν μια χαρά, όπως κι εμείς άλλωστε, έτσι δεν είναι;

---------------------------------------------
Εσείς ποιες επιθυμίες είχατε σαν παιδιά και τις οποίες έπρεπε να αναβάλλατε ή να ξεχάσετε και που θα θέλατε να δείτε να κάνουν τα παιδιά σας;

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

Πρόσεχε μη σου φύγει το μπαλόνι!


Είχαμε πανηγύρι πριν λίγες μέρες στο Κιλκίς και ένα βράδυ βγήκαμε για σουβλάκια. Εκεί που καθόμασταν περνούσαν πλανόδιοι κάθε 2 λεπτά και πουλούσαν μπαλόνια, κουκλάκια, λουκουμάδες και άλλα πολλά. Πήραμε ένα μπαλόνι στον Δημήτρη γιατί δεν το ζήτησε (έτσι συμφωνήσαμε - θα σου παίρνουμε πράγματα αν δεν τα ζητάς).

Λοιπόν πήραμε το μπαλόνι και το δέσαμε στην καρέκλα για να μη φύγει. Το ήθελε όμως να το κάνει βόλτες οπότε του το δώσαμε και κάθε τρεις και λίγο άκουγες: "Δημήτρη πρόσεχε μη σου φύγει το μπαλόνι!"

Αυτό που περίμενα από στιγμή σε στιγμή ήταν να φύγει το μπαλόνι, γιατί όταν λες "Πρόσεχε μη σου φύγει το μπαλόνι" τα παιδιά ακούνε "Πρόσεχε να σου φύγει το μπαλόνι" [τελικά δεν έφυγε]

Τέλος πάντων, έπαιζε ο Δημήτρης, έκανε βόλτες το μπαλόνι και όλα καλά τελικά. Απλά σκεφτόμουν ότι κάποιες φορές πρέπει να του φύγει το μπαλόνι. Είχα ακούσει κάποια στιγμή πριν χρόνια ότι αν ένα παιδί δεν έχει ένα 'σοβαρό' πέσιμο στον 1ο του χρόνο, αυτό σημαίνει ότι το προσέχουν υπερβολικά.

Είναι φυσικό και φυσιολογικό να φύγει το μπαλόνι, να πέσει, να χάσει, να στεναχωρηθεί. Σαν γονείς νομίζω ότι χρειάζεται να αφήνουμε τα παιδιά μας λίγο πιο ελεύθερα να κάνουν τα δικά τους λάθη. Φυσικά, (από προσωπική εμπειρία) αυτό είναι δύσκολο και αγχωτικό, αλλά θα είναι πιο δύσκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί το οποίο εξαρτάται πάντα από κάποιον άλλο.

Οπότε αν το παιδί σας έχει πάρει ένα μπαλόνι και του φύγει, δεν πειράζει. Το μπαλόνι κάνει 5€ αλλά το μάθημα μπορεί να αξίζει πολύ περισσότερο.

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

Make My Day!!!

Μου αρέσουν πολύ κάτι κριτσίνια ολικής με ηλιόσπορο και παίρνω συχνά από το φούρνο. Στο συγκεκριμένο φούρνο λοιπόν που πηγαίνω είναι 2 κοπέλες που δουλεύουν εναλλάξ, μία κάθε φορά. Η μία είναι ευχάριστη, χαμογελαστή και με ωραίους τρόπους ενώ η άλλη είναι πάντα με τα μούτρα και είναι πολύ απόμακρη και τυπική.

Σήμερα πήγα λοιπόν εκεί και ήταν η δεύτερη (αυτή με τα μούτρα) και ήταν όπως πάντα. Την ώρα που γέμιζε τη σακούλα με τα κριτσίνια σκεφτόμουν τι να της πω για να την κάνω να γελάσει και να δω αν έχει και μια άλλη πλευρά από αυτή που δείχνει. Έκανα ένα σχόλιο για τον καιρό (γιατί παρατήρησα που είχε ρίξει ένα μπουφανάκι πάνω της) και κατευθείαν ανοίχτηκε και άρχισε να μου λέει πόσο της αρέσει η ζέστη και ότι ήθελε να πάει για μπάνιο κλπ κλπ και όλα αυτά με χαμόγελο. Μου έκανε εντύπωση το πως άλλαξε ξαφνικά.

Ένας στόχος που έχω καθημερινά είναι να αφήνω τους άλλους καλύτερα απ' ότι ήταν πριν. Απλά πολλές φορές λόγο της καθημερινότητας και των όλων αυτών που κουβαλάω στο κεφάλι μου μου διαφεύγει.

Τι μπορείτε να κάνετε για να φτιάξετε τη διάθεση κάποιου που σας εξυπηρετεί σε κάποιο μαγαζί ή ακόμα και στο τηλέφωνο;

Ορίστε μερικά παραδείγματα από πράγματα που έχω κάνει:

1) Χαμόγελο. Ένα απλό ειλικρινές χαμόγελο τις περισσότερες φορές αρκεί για να κάνεις και τον άλλο να χαμογελάσει.
2) Το όνομά τους. Αν γράφει το όνομά τους σε ταμπελάκι ή στην μπλούζα, μπορείτε να τους μιλήσετε με το όνομά τους. Άλλωστε το όνομά μας είναι ο πιο γλυκός ήχος στα αυτιά μας.
3) Κάντε ένα κομπλιμέντο Δε μιλάω για κολακεία. Μιλάω για ένα ειλικρινές κομπλιμέντο για κάτι που φοράνε, για τον τρόπο που σας εξυπηρετούν ή για το μαγαζί τους.
3 βήματα, τα για να κάνετε ένα κομπλιμέντο:
i) Πείτε τί είναι αυτό που σας αρέσει.
ii) Πείτε γιατί σας αρέσει.
iii) Κάντε μία ερώτηση σχετικά μ' αυτό.

πχ γυναίκα προς γυναίκα: "Ωραία τσάντα, ταιριάζει με τη ζώνη σου. Μπορώ να σε ρωτήσω από που την πήρες;"
άντρας προς άντρα: "Ωραίο κινητό, μ' αρέσει το χρώμα του. Είσαι ευχαριστημένος;

Δικό μου σχόλιο σε κοπέλα μου με ενημέρωνε για ένα τραπεζικό προϊόν: "Είσαι πολύ καλή σ' αυτό που κάνεις. Μου αρέσει ότι είσαι ευγενική και καθόλου πιεστική. Φαντάζομαι σε πληρώνουν περισσότερα από τους άλλους, έτσι;"

Είναι γνωστό ότι στους ανθρώπους αρέσει να μιλάνε για τον εαυτό τους. Είναι το αγαπημένο τους θέμα.

Τι κάνετε εσείς για να φτιάξετε τη μέρα ή τη διάθεση κάποιου που συναντάτε τυχαία;

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009

Παιδικές Επιθυμίες

Υπάρχει ένα ρητό που πάει κάπως έτσι: "Δε σταματάμε να παίζουμε επειδή γερνάμε, αλλά γερνάμε επειδή σταματάμε να παίζουμε" Δεν ξέρω αν είναι ακριβώς έτσι αλλά νομίζω το πιάνετε το νόημα.

Πριν λίγες μέρες, το πρωί που ετοιμάζαμε τον Δημήτρη για τον παιδικό, ήθελε να πάρει μαζί του το καινούργιο του σπαθί που πήραμε από το πανηγύρι. Στον παιδικό όμως δεν επιτρέπουν τέτοια. Ο Δημήτρης όμως ήθελε να το πάρει μαζί του....οπότε τι κάνουμε;

Γενικά είμαι άνθρωπος που μ' αρέσει να πηγαίνω ενάντια σε πράγματα που δεν επιτρέπονται. Οπότε του είπα να το πάρει μαζί του, αλλά να το αφήσει στην τσάντα και μόλις πάω να τον πάρω το μεσημέρι θα το ξαναπάρει και συμφωνήσαμε και ήμασταν όλοι χαρούμενοι: Μπαμπάς, Δημήτρης, Παιδικός Σταθμός.

Εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα τις δικές μου παιδικές επιθυμίες. Θυμάμαι όταν αγόραζα κάτι καινούργιο που μου άρεσε ήθελα να το έχω πάντα μαζί μου. Από παιχνίδι μέχρι ρούχο (εκτός από βιβλία που δεν τα πήγαινα καλά τότε). Ήθελα να το παίρνω στο σχολείο, να το έχω το βράδυ στο κρεβάτι μου, να το κουβαλάω στη βόλτα και να το έχω πάνω στο γραφείο μου όταν "διαβάζω". Φυσικά αυτό πήγαινε συνήθως ενάντια στα "πρέπει" και στο "σωστό" οπότε συναντούσα συχνά αντιδράσεις.

Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να βάζει αυτά τα όρια και στον Δημήτρη, πχ "όχι τώρα... ή Τώρα είναι ώρα να κάνουμε ... και όχι αυτό που θέλεις εσύ... ή αυτό το κάνουμε έτσι... ή δεν πρέπει να φέρεσαι έτσι... και άλλα τέτοια" αλλά μετά σκέφτομαι ότι εγώ δεν ήμουν και δεν είμαι των "πρέπει" οπότε γιατί να κάνω κάτι τέτοιο στο παιδί μου; Η απάντηση βέβαια είναι απλή: "Για το καλό του"




Μερικές παιδικές μου επιθυμίες που θα επιτρέπω στο παιδί μου αν έχει τις ίδιες:
- Να παίρνει παιχνίδια στο σχολείο
- Να κάνει ποδήλατο και το χειμώνα [Σεπτέμβριο τα ποδήλατα έμπαιναν στο υπόγειο]
- Να ζωγραφίζει τους τοίχους (αλλά στο δωμάτιό του κατά προτίμηση)
- Να τρέχει στους διαδρόμους
- Να λερώνετε όταν τρώει και όταν παίζει
- Να φοράει τα ρούχα που θέλει και όχι που 'πρέπει'
- Να αφήσει μακριά μαλλιά
- Να βάλει σκουλαρίκι
- Να κάνει τατουάζ
- ....

και άλλα που δε μου 'ρχονται τώρα. Βέβαια όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι δε θα ενοχλεί τους άλλους και θα τους σέβεται. Και επίσης δε θα τον παροτρύνω να κάνει κάποια απ' αυτά. Απλά αν είναι οι επιθυμία του δε θα είμαι αρνητικός - θα το συζητήσουμε αλλά δε θα είμαι αρνητικός.

Αν δώσουμε στα παιδιά μας σωστές βάσεις και σωστές αρχές νομίζω ότι θα τα καταφέρουν μια χαρά, όπως κι εμείς άλλωστε, έτσι δεν είναι;

---------------------------------------------
Εσείς ποιες επιθυμίες είχατε σαν παιδιά και τις οποίες έπρεπε να αναβάλλατε ή να ξεχάσετε και που θα θέλατε να δείτε να κάνουν τα παιδιά σας;