Όχι όχι...δεν μας το πήραν στ' αλήθεια. Μην ανησυχείτε.
Εδώ και μερικές ημέρες έχει αποκτήσει μία νέα συνήθεια ο γιος μας. Το βράδυ τον βάζουμε για ύπνο και για λίγα λεπτά μιλάει, παίζει και τραγουδάει αλλά μετά από λίγο σταματάει. Ήσυχοι εμείς ότι κοιμήθηκε το παιδί μας, συνεχίζουμε τη βραδιά μας.
Την πρώτη φορά λοιπόν που συνέβη ... περνάω έξω από το δωμάτιό του για να πάω στο γραφείο μου και βλέπω το κρεβάτι του άδειο. Λέω τη Σόνια... "Που είναι ο Δημήτρης Σόνια !!!;;;;" (Λες και ξέρει η Σόνια)
Μου λέει: "Κοιμάται στο κρεβάτι του"
Αμ δε! Ο κύριος, σηκώνεται και σιγά σιγά στα μουλωχτά πηγαίνει και ξαπλώνει στο κρεβάτι μας. Παίρνει μαζί του το Ντίνο τον Δεινόσαυρό του, σκεπάζεται και κοιμάται του καλού καιρού. Κι εμείς ψάχνουμε να βρούμε ποιος τον πήρε (που λέει ο λόγος).
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί του αρέσει να κοιμάται στο κρεβάτι μας αντί στο δικό του μόνος του. Εγώ όταν ήμουν μικρός δεν ήθελα καθόλου να κοιμάμαι με τον μπαμπά μου και τη μαμά μου (χεχεχε εδώ γελάμε).
Τέλος πάντων, μικρό το κακό. Μετά, όταν έρχεται η ώρα να κοιμηθούμε κι εμείς, τον παίρνω και τον βάζω πίσω στο κρεβάτι του. Πάντως είναι πολύ γλύκας και θα ήθελα μια μέρα να τον πετύχω την ώρα που πηγαίνει σιγά σιγά στο κρεβάτι μας. Θα πρέπει να έχει πολύ πλάκα.
-----------------------------------
Εσάς σας άρεσε να κοιμάστε με τους γονείς σας όταν ήσασταν μικροί/μικρές;
