Ο Ναπόλεον Χιλ είναι ο συγγραφέας του "Think and Grow Rich", του βιβλίου που από το 1960 ως το 1976 ήταν πρώτο σε πωλήσεις στην Αμερική. Ο Χιλ απόκτησε ένα γιο ο οποίος γεννήθηκε με 95% απώλεια της ακοής τους. Έχοντας πολλά χρήματα από το επιτυχημένο του βιβλίο, ο Χιλ πήγε το παιδί του σε όλους σχεδόν τους μεγάλους γιατρούς του κόσμου για να το κάνει καλά. Δυστυχώς όμως όλοι του έλεγαν ότι το παιδί του ήταν αδύνατο να ακούσει.
Όταν το παιδί έγινε δύο χρονών, ένας γιατρός του είπε πως υπήρχε μια πιθανότητα να ανέβει το όριο της ακοής του παιδιού στο 20% αν κάποιος του μιλούσε ΣΥΝΕΧΩΣ δυνατά κοντά στα αυτιά του για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Και τότε ο Ναπόλεον Χιλ είπε: "Το παιδί μου θα ακούσει".
Άρχισε να του μιλάει όλη την ημέρα με τον τρόπο που του είπε ο γιατρός και όταν το παιδί έγινε έξι χρονών είχε ακοή 25%. Οι γιατροί τότε του είπαν να σταματήσει, γιατί ήδη είχε καταφέρει ένα θαύμα. Κάθε προσπάθεια από κει και πέρα θα ήταν μάταιη. Όμως ο Ναπόλεον συνέχισε να λέει: "Το παιδί μου θα ακούσει".
Όταν ο γιος του έγινε δώδεκα χρονών τον έστειλε σε σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες, γιατί η ακοή του ήταν 40% και δεν μπορούσε να ακούσει. Οι γιατροί έλεγαν στον πατέρα του ότι εκείνο που ήδη είχε καταφέρει θα αναφερόταν στα ιατρικά χρονικά ως επίτευγμα και ότι ήταν αδύνατο να καταφέρει κάτι καλύτερο. Όμως εκείνος εξακολουθούσε να λέει: "Το παιδί μου θα ακούσει".
Για να μη σας κουράζω, όταν ο γιος του Χιλ έγινε δεκαπέντε χρονών φορούσε πολύ χοντρά ακουστικά, αλλά πήγαινε σε κανονικό σχολείο έχοντας ακοή περίπου 60%. Σήμερα είναι ηλεκτρονικός, ειδικός στα ακουστικά και διευθύνει το τμήμα ηλεκτρονικών ερευνών μιας μεγάλης αμερικανικής εταιρείας. Η ακοή του είναι περίπου 80%. Φοράει βέβαια κάποια μικρά ακουστικά, αλλά είναι ένας θαυμάσιος και φυσιολογικός άνθρωπος.
Έτσι ένα ισχυρό "θέλω" του πατέρα έκανε ένα παιδί με σχεδόν μηδενική ακοή να ακούσει, πηγαίνοντας ενάντια σε όλα εκείνα που πίστευαν και έλεγαν οι γιατροί.
Στη ζωή υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν εκείνοι που γράφουν την ιστορία, αυτοί που, όπως λέμε, "χαράζουν το αυλάκι".
Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν εκείνοι που ακολουθούν και παρακολουθούν εκείνους που γράφουν την ιστορία, εκείνους που "χαράζουν το αυλάκι".
Στην τρίτη κατηγορία ανήκουν εκείνοι που δεν καταλαβαίνουν τίποτε. Αυτοί που δε θέλουν να μάθουν, που στην πραγματικότητα είναι νεκροί αλλά κανένας δεν τους το έχει πει και νομίζουν ότι ζουν.
Πιστεύω πως είναι στο χέρι μας να επιλέξουμε σε ποια κατηγορία θα ανήκουμε. Είναι δικό μας έργο να πάρουμε την απόφαση και να κάνουμε τη δουλειά που απαιτείται για να φύγουμε από την τρίτη κατηγορία, να περάσουμε στη δεύτερη και τελικά να μπούμε στην πρώτη, για να δικαιώσουμε την ύπαρξή μας, βάζοντας τον εαυτό μας να ζει, να δημιουργεί και να απολαμβάνει τη θεϊκή ομορφιά της ζωής.
Ας πάρουμε την απόφαση ΤΩΡΑ και ας ξεκινήσουμε το ταξίδι της αλλαγής. Πιστέψε με, αξίζει τον κόπο.
