"Τί είναι πιο εύκολο: Να πλένεις μόνος σου τα πιάτα ή να τα πλένεις με τον 3χρονο γιο σου;"
....
....
Τι λέτε;
Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι σου παίρνει λίγη παραπάνω ώρα να κάνεις οποιαδήποτε δουλειά όταν συμμετέχει και το 3χρονο παιδάκι σου και ίσως να μη γίνει τόσο καλή δουλειά ή μπορεί να γίνει και κάποια μικρή ζημιά. Η ικανοποίηση όμως στο βλέμμα του παιδιού σου ότι σε βοήθησε είναι κάτι ανεκτίμητο.
Έτσι που λέτε χθες το μεσημέρι ήρθε ο Δημήτρης από τον παιδικό και έπαιζε με το παζλ του. Εγώ μόλις είχα φάει και θα έπλενα τα πιάτα, οπότε του λέω, "Δημήτρη θα με βοηθήσεις σε κάτι;"
Κατευθείαν σηκώθηκε (βασικά τινάχτηκε) και είπε "Ναι! Τι θα κάνουμε;"
Του είπα: "Πρώτα θα βάλεις τις πυτζαμούλες σου και μετά θα πάρεις το καρεκλάκι σου και θα έρθεις να βοηθήσεις τον μπαμπά να πλένει τα πιάτα."
Του έδωσα το σφουγγάρι, βάλαμε το υγρό και άνοιξε τη βρύση πήρε τα πιάτα κι άρχισε να τρίβει. Πολύ το γούσταρε, κι εγώ το ίδιο. Ήταν ευκαιρία και για σύντομο κήρυγμα.
"Δημήτρη να θυμάσαι ότι όταν τρώμε ή πίνουμε κάτι, μετά πηγαίνουμε το πιάτο και το ποτήρι μας στην κουζίνα και το πλένουμε, εντάξει;"
Η συμμετοχή των παιδιών στις δουλειές του σπιτιού κατά τη γνώμη μου είναι κάτι πολύ βασικό. Τους βοηθάει να μαθαίνουν τη συμμετοχή, το σεβασμό για τις δουλειές που κάνει η μαμά (κυρίως), εργατικότητα (ότι δεν τα περιμένουν όλα από τους γονείς τους), την τάξη και το να είναι υπεύθυνα για τον εαυτό τους.
Θα μου πείτε, "Ναι, αλλά είναι ακόμα μόνο 3 χρονών." και θα σας πω...
Ε και; Τα παιδιά μας θα μάθουν αυτά που θα αφιερώσουμε το χρόνο να τα διδάξουμε. Σίγουρα δε θα τα καταφέρουν το ίδιο καλά στα 3 απ' ότι στα 6 στα 10 ή στα 18, αλλά από κάπου θα αρχίσουμε. Άλλωστε κάπου διάβασα ότι ο "χαρακτήρας" οι αξίες και οι πεποιθήσεις ενός παιδιού διαμορφώνονται μέχρι την ηλικία των 7.
Θοδωρής
----------------------------
Εσείς πως βάζετε τα παιδιά σας να συμμετέχουν στις δραστηριότητες/δουλειές τους σπιτιού; Τι άλλες προτάσεις έχετε επί του θέματος;
