Χθες το απόγευμα βγήκαμε όλοι μαζί στην κεντρική πλατεία της πόλης μας, στο "χριστουγεννιάτικο χωριό" που έχει στήσει ο δήμος Κιλκίς. Πολύ όμορφο κλίμα, χαμόγελα, μουσικές, πολλά χρώματα ... περάσαμε πολύ όμορφα.
Τα ζαχαροπλαστεία της πόλης είχαν πάγκους με κουραμπιέδες, μελομακάρονα, κουλουράκια κλπ και δώσαμε στον Αντώνη(2 χρονών) ένα κουλουράκι. Ρώτησα το Δημήτρη (7 χρονών) αν θέλει κι εκείνος και είπε "όχι". Τον ρώτησα αν θα ήθελε λίγο από του Αντώνη για να δοκιμάσει και δέχτηκε.
Λέω στον Αντώνη, "Θα κόψεις λίγο να δώσεις και στον αδερφό σου;" (για όσους δε γνωρίζουν, στην ηλικία των 2 ετών είναι λίγο δύσκολο να μοιραστείς κάτι με οποιονδήποτε).
Και ο Αντώνης, έτσι απλά, κόβει το κουλουράκι στη μέση και δίνει το ένα κομμάτι στο μεγάλο του αδερφό. Τότε σκύβει ο Δημήτρης και του δίνει ένα τρυφερό φιλί στο κεφάλι.
Χωρίς να του πούμε τίποτα, χωρίς παροτρύνσεις, χωρίς γκρίνιες από κανέναν...έτσι απλά. Μία αυθόρμητη έκφραση αγάπης μεταξύ δύο αδερφών.
Περιττό να σας πω το πως ένιωσα!Ένιωσα σαν ένα κύμα ευτυχίας να με διαπερνά. Μία μοναδική στιγμή.
Βλέποντας καθημερινά τα δύο αδέρφια να αναπτύσσουν αυτή τη σχέση είναι κάτι που με γεμίζει ευτυχία.
Σήμερα είναι τα γενέθλια του Αντώνη, γίνεται 2 χρονών!
Χρόνια πολλά μωρό μου!
Ο Μπαμπάς
